Van Zion N.P. naar Bryce N.P.

Wat een heerlijke lange nacht, dat hadden we even nodig; de kinderen hebben bijna de klok rondgeslapen. Na het ontbijt leggen we snel weer alles terug op z’n plek, koppelen we de leidingen los (is vandaag alleen stroom) en nemen afscheid van alle dieren hier.

De plek naast ons is afgesloten, maar gisteravond zagen we pas waarom: daar ligt telkens een hert, of die moet bevallen of is pas bevallen vanwege de babyhertjes die we zagen. Maar dag hertjes, eekhoorntjes, vele mooie vogeltjes, rode, blauwe en een gele, prachtige vlinders, grote salamanders (‘lizard’ hebben de kinderen gisteren geleerd) en heel veel mieren. Het was weer mooi.

Gert-Jan rijdt met de camper langs het dumpstation om het vieze en “schone “ riool te legen en de watertank weer bij te vullen met vers water.

Ondertussen ga ik met Lois en Finn langs het Visitor Center om hun Junior Ranger boekje te laten controleren en batch te halen. Helaas staan er 2 rijen te wachten met mensen met allerlei vragen., maar we sluiten gewoon achteraan. Als we aan de beurt zijn neemt de ranger alle tijd voor de kinderen, controleert hun boekjes uitgebreid, vult nog wat aan en dan zijn ze klaar voor de eed.

Ze moeten hun rechterhand in de lucht steken en haar nazeggen, ze moeten beloven respect te hebben voor de natuur en nog een hele tekst (bekentenis van mij: ik was foto’s aan het maken en heb niet echt opgelet wat ze moesten zeggen), ze eindigen met: “I am proud to be a Junior Ranger”, en vanaf nu zijn ze officieel Junior Ranger van Zion N.P.
Wel grappig, dit gaat behoorlijk luid allemaal en alle mensen die achter ons staan te wachten beginnen spontaan te klappen, haha, ik wou dat je de gezichten van Finn en Lois had kunnen zien.

Dan gaan we toch echt rijden, op naar Bryce….. Als we net een kwartiertje in de camper zitten moeten we eerst nog door een tunnel, hiervoor hebben we al een pas moeten kopen van $15,00. Er kan telkens maar vanuit 1 richting verkeer door de tunnel, dus je moet in colonne door de smalle tunnel. Voor een camper of bus is dit behoorlijk goed opletten, want de tunnel is echt heel erg smal en echt pikkedonker. Gelukkig gaat dit allemaal goed. Aan de andere kant van de tunnel blijft het nog even doorgaan met de prachtige uitzichten en zien we ook nog een hele grote adelaar door de lucht cirkelen.

Maar ineens zien we wat mensen langs de kant staan met fototoestellen en dan weet je dat er wat aan de hand is. Jawel hoor, ook nu. Tegen een schuine rotsenwand stonden twee groepen steenbokken (Bighorn Sheeps), dit hadden ze in het programma wel geleerd maar we hadden ze nog niet eerder in het echt gezien, ook weer erg bijzonder. Ook daar moesten natuurlijk foto’s van gemaakt worden. Wat bijzonder om te zien dat die steenbokken, 11 in totaal, met alle gemak tegen de behoorlijk steile rotsen oplopen.

Maar we moeten weer verder, anders komen we er nooit. Zijn we weer een half uurtje aan het rijden, komen we door een plaatsje, Orderville, en zien daar een grote bakkerij, Bäckerei Forscher, a German Bakery. Tja daar zullen ze wel lekker brood hebben, dus stoppen we maar weer. Met een zak heerlijke kaiserbroodjes, wat appelflappen, cheesecake en koffie komen we weer buiten, en maken er maar gelijk een lekkere koffiestop van.

Een uurtje later komen we langs onze camping van vandaag, Ruby’s Inn RV park.

Hé, deze camping zit voor de ingang van het park, we dachten dat we in alle parken de campgrounds in de parken hebben, maar deze zit dus net buiten Bryce N.P.. We rijden de camping voorbij en gaan eerst het park in, we rijden langs de ranger, laten onze National Parc Pas zien, krijgen een krantje van het park en rijden weer door.

We gaan eerst naar het Visitor Center, omdat de kinderen zich weer graag willen aanmelden voor het Junior Programma, ze hebben er toch wel veel van geleerd in Zion N.P., en willen ook in dit park weer graag. Dit keer krijgen ze weer beide een boekje mee, met toch wel erg moeilijke opdrachten en ze moeten weer minimaal aan 1 activiteit deelnemen om een Junior Ranger te worden van Bryce. Dat zal moeilijk worden, omdat we hier niet zo lang blijven, maar Finn is vastbesloten, hij wil persé weer een activiteit volgen, nou ja, we zien wel……

Bryce Canyon is niet echt een ravijn, maar een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amfitheaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand, kalk- en leisteen. In de amfitheaters staan zeer grillig gevormde rotsformaties in allerlei kleuren, variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze rotspartijen (hoodoos genaamd) zijn door erosie ontstaan.

We rijden eerst de weg door Bryce Canyon helemaal tot aan het einde (feitelijk is het een doodlopende weg van zo’n 20 mijl), en gaan dan terug en stoppen op diverse uitzichtpunten om naar de amfitheaters en de hoodoos te kijken; Rainbow Point, Natural Bridge, Farview Point. Vervolgens volgen nog, ook volgens onze herinnering van 15 jaar geleden, de mooiste stopplekken. Helaas is het niet toegestaan om daar met onze camper te parkeren. We rijden nog wel naar Bryce Point, ik maak snel wat foto’s en gaan dan maar naar de camping, want we moeten toch eerst de camper parkeren voor we verder kunnen, dus zetten hem maar gelijk op de camping.

Vandaag staan we dus op Ruby’s Inn RV Park, plek 154 en hebben wederom een hele ruime plaats, een pull through, een plek waar je gewoon in kunt rijden en de andere kant er weer uit, ook fijn, niks moeilijk doen met inparkeren.

We frissen ons snel wat op, doen onze stevige schoenen weer aan, en gaan naar de shuttle bus om ons naar de overige punten te brengen waar we met de camper niet mogen komen. We gaan eerst naar Inspiration Point, dat is al een supermooi uitzicht, vanuit hier lopen we naar Sunset Point, een mooie zgn. rim walk van 0,5 mile, waarbij je langs de afgrond loopt waar rechts de hoodoos te zien zijn. Maar het is goed te doen. We komen daar om iets voor 17.00 uur dus Finn heeft geluk want om 17.00 uur begint op dit punt een Ranger Programma van een uur, een zgn. geology walk, waaraan we als gezin mee kunnen doen.

We krijgen eerst uitleg over het ontstaan van de Hoodoos (de grote punten/rotsen) die we overal zien. Dan volgt er een rim wandeling naar het volgende punt Sunrise Point en om de paar meter stopt de ranger wel om uitleg te geven over een bepaalde boom, speciale hoodoos en het wild dat we zien en wat er leeft in Bryce.

Een uur later zijn we bij Sunrise Point gearriveerd en moeten de Junior Rangers opschrijven wat ze het interessantst vonden aan dit programma en wordt hun boekje door de ranger afgetekend. Ik moet zeggen, ook voor ons een hele interessante belevenis.

Bij het Sunrise Point is ook een mooie wandeling naar beneden, de Queens Garden Trial, een wandeling richting een hoodoo die op de Engelse queen zou moeten lijken …… We besluiten om ook die een stukje te pakken en lopen nu over smalle paden naar beneden. Erg mooi, met mooie uitzichten. Maar wat we naar beneden lopen moeten we ook weer terug, dus gaan we hem maar niet helemaal doen en zodra we de ‘queen’, of wat daarvoor doorgaat gespot hebben, lopen weer terug naar boven; pffff, dat is een stuk zwaarder, maar wel erg mooi.

Ondertussen hebben we weer een aantal dieren gezien, die we nog niet gezien hadden, een prairie dog (stokstaartje), een chipmunk (ook een eekhoorn, maar weet het verschil nog niet met een squirrel, alleen dat die witte strepen heeft), een wilde kalkoen en weer verschillende herten.

Dan rond 19.30 uur weer met de shuttle bus terug naar de camping, we hebben ondertussen wel honger. We worden bij Ruby’s Inn afgezet, dit is een klein dorpje, met hotel, campings, en wat winkels. We hebben al zoveel foto’s gemaakt dat ons kaartje/geheugen van 16 GB. vol zit, dus Gert-Jan en Finn proberen maar een nieuw geheugenkaartje te kopen en Lois en ik gaan terug om aan het eten te beginnen.

We gaan gewoon zelf proberen de BBQ aan te krijgen, en jawel hoor, houtskool erin, 2 aanmaakblokjes, wat vloeibare aanmaakvloeistof de aansteker en jawel hoor de vlammen vliegen de lucht in….., als dat maar goed komt. De mannen staan een kwartiertje later weer versteld, maar kunnen nu wel lekker snel eten, en jawel hoor, weer bbq’en maar dat verveelt zo helemaal niet, telkens ander vlees en salades en rauwkost erbij, lekker, en na zo’n inspannende tochtjes heb je wel weer honger.

Daarna lekker al die zweetdruppels van vandaag afdouchen, Gert-Jan en Finn weer een vuurtje stoken buiten, de boekjes van het ranger programma (dit keer behoorlijk ingewikkeld!) bijwerken, wat drinken en dan lekker bijtijds naar bed.

Het was overdag nog behoorlijk warm (plm. 30 graden) maar koelt hier ’s avonds flink af tot zo’n 8 graden (we zitten ook op ruim 2.000 meter hoogte), dus zullen wel goed slapen. Trouwens ook nog naar de sterren gekeken, omdat we hier zo hoog zitten, zijn de sterren zeer goed zichtbaar en kun je de melkweg heel goed zien.

Ongelofelijk wat we vandaag allemaal weer gezien hebben. Het houdt maar niet op!