Van Monument Valley naar Grand Canyon N.P.

Omdat het gisteravond hard begon te waaien en af begon te koelen hadden we de airco uitgezet, zodat we ook het luifel vannacht in de gaten konden houden. We hebben het vannacht wel een beetje horen regenen, maar de stoelen stonden goed onder het luifel dus zijn we lekker blijven liggen. Om 5.00 uur werd ik wakker van de warmte en toen heb ik de airco toch maar weer aangezet (terwijl ik daar echt een hekel aan heb, maar hier went het toch wel). Gelukkig hebben we toen nog een paar uurtjes doorgeslapen.

Vanmorgen was het vrij bewolkt maar niet koud, dus konden we lekker buiten ontbijten. Nog even gebruik gemaakt van de goede wifi en via facetime bijgekletst met opa Ad en oma Willy. Opa Ad was met z’n fiets gevallen, lelijk op zijn schouder gevallen en naar het ziekenhuis geweest, beterschap opa!

Daarna de afwas, alles afkoppelen en goed opruimen, alles moet in de kastjes en deze moeten goed dicht, want het hobbelt nogal in de camper tijdens het rijden, en alles wat niet goed is opgeborgen vliegt door de camper. Het is dan ook al een paar keer gebeurd dat er een kastje of de koelkast open vliegt, met alle gevolgen…..

Dag geweldig uitzicht op Monument Valley, de laatste beelden verdwijnen uit het zicht en we zijn weer op weg. Toch nog een paar foto’s bij paaltje nr. 413 op wegnr. 163 (onze gids vertelde gisteren dat daar de 2 belangrijkste scenes van de film van Forrest Gump zijn opgenomen).

Via de 163 naar de 160 en toen naar de 64 richting Grand Canyon (South Rim). Het is zo’n 3,5 uur rijden en vanuit de verte zien we al een enorme donkere lucht en flinke onweersbuien hangen. Er was voor het middaguur in de Grand Canyon ook slecht weer voorspeld, maar later in de middag zal het hopelijk weer opklaren. Onderweg zijn we weer de staatsgrens overgegaan, van Utah weer terug naar Arizona, dus weer een uur terug. Dat is wel fijn, het is nu 12.00 uur lokale tijd als we bij de ingang van het Grand Canyon National Park zijn. Maar helaas de regen komt behoorlijk uit de lucht en het is op sommige plekken zelfs wit, dus waarschijnlijk heeft het hier net behoorlijk gehageld. Als het even niet regent hangt er een ontzettend dichte mist, met zicht van minder dan 10 meter.

De Grand Canyon is een van de bekendste nationale parken van Amerika. Het wordt beschouwd als een van de zeven wereldwonderen. Miljoenen jaren geleden werd hier een deel van de aardkorst omhoog gedrukt; daardoor ontstond het Colorado Plateau waar de Grand Canyon nu een onderdeel van is. De Colorado River heeft zich gedurende de laatste 6 miljoen jaar een weg gebaand door de rotslagen van het Colorado Plateau, waarbij het gesteente steeds verder werd (en nog steeds wordt) weggeslepen. Omdat elke rotslaag weer uit een ander soort gesteente bestaat, zijn de effecten van de kracht van het water overal verschillend. Hierdoor is een bijzonder stelsel van diepe, grillig gevormde ravijnen ontstaan. Behalve het water van de Colorado River hebben ook andere eroderende krachten, zoals vorst en de wind, veel invloed gehad. Het Nationale Park wordt door de kloof in twee helften verdeeld, die hemelsbreed maar 16 kilometer van elkaar zijn verwijderd. Maar als je met de auto van de zuidzijde (de South Rim) naar de noordzijde (de North Rim) wilt rijden, dan moet je een afstand van maar liefst 315 kilometer afleggen! De rotswanden lopen tot wel 1700m steil af in de Colorado River.
Je kan de Grand Canyon bekijken vanaf de verschillende uitkijkpunten aan zowel de South Rim als de North Rim. Dit is vooral erg mooi als de zon opkomt of ondergaat, je ziet dan de prachtige kleuren in de ravijnwanden, die veroorzaakt worden door de aanwezigheid van mineralen.

Onze camping (Mather Campground) ligt vlakbij de South Rim. En op weg daar naar toe willen we een paar uitzichtspunten gaan bekijken. Al bij het eerste uitzichtpunt Dessert View stoppen we om de eerste blik van de Grand Canyon te krijgen. Net op dat moment begint het weer te regenen, maar Gert-Jan wil toch snel een paar foto’s maken. Lois en Finn trekken hun vestjes aan en gaan ook mee, ik blijf in de camper en ga vast het verslag van vandaag typen.

Ze zijn nog geen 2 minuten weg en het begint toch te onweren, regenen, bliksemen echt niet normaal. Je kon geen hand meer voor ogen zien Het was toch wel erg eng dit allemaal droog vanuit de camper te aanschouwen, wetende dat zij ergens buiten aan het schuilen zijn (hoop ik). Pas 3 kwartier later komen ze terug, pffff wat ben ik blij. Vol verhalen, het was echt prachtig om te zien, overal watervalletjes en wolken die heel hard voorbij gingen. Maar het onweer, dat prachtig in de Grand Canyon hing, was toch ook wel heel erg eng. Ze stonden ondertussen in de Watch Tower, en Finn was naar boven geklommen en had de bliksem in een boom niet zo ver weg zien inslaan.

Het volgende punt ga ik er toch ook maar mee uit, het was zo goed als droog. En inderdaad heel erg mooi om te zien. Gert-Jan en ik waren weer vergeten hoe geweldig de Grand Canyon er 15 jaar geleden ook al uitzag. En zeker nu, met die mooie kleine wolken die in de canyon blijven hangen. Prachtig gewoon.

Daarna zijn we verder gereden naar het Visitor Center, zo’n 25 miles verder. Onderweg zagen we twee hele grote overstekende elks (edel herten), mooie mannetjes met grote geweien. Echt hele grote, indrukwekkende dieren van dichtbij. Natuurlijk konden we hier ook weer mooie close-up foto’s van maken.

Bij het Visitor Center moesten we proberen de camper kwijt te raken op een mega parkeerterrein, die echt bomvol stond. Het was hier wel een stukje drukker dan in de andere parken. En we horen veel Frans, Duits, Chinees en Nederlands om ons heen. Eerst even naar het uitzichtpunt, ook weer erg mooi, maar ondertussen begon het al weer te regenen. Snel naar binnen hollen. We waren al snel aan de beurt, daar hebben we van alles gevraagd aan een Ranger en de kinderen wilden weer graag een boekje van het Junior Ranger programma. Ondertussen viel de regen weer met bakken uit de hemel, en over 5 minuten zou er weer een film beginnen in het Visitor Center; A Journey of Wonder. We besluiten deze film te gaan bekijken. Als we die film van een klein half uur gezien hebben, zijn we erg blij dat we dat gedaan hebben, deze was erg mooi, een info film over de totstandkoming van de Grand Canyon.

Toen deze was afgelopen, was de regen iets minder, dus maar snel naar de camper en naar de camping, Mather campground en staan op plek 188, een erg ruime plek weer. Maar helaas, het regent weer erg hard, dus we installeren ons nog maar niet volledig, want we willen straks nog even terug voor de zonsondergang. Het is bijna 16.00 uur, wat zullen we gaan doen…. We hebben nog niet echt gegeten, dus ik ga maar vast een lekkere pasta maken (gelukkig hadden we al gehakt uit de diepvries gehaald en zouden we toch niet bbq’en). Hmmm dat gaat er wel in, een lekkere caprese salade erbij en onze buikjes zijn weer gevuld.

In het park krantje, met daarin veel informatie over het park, zien we dat er om 17.00 uur een Junior Ranger programma gepland is van een half uurtje dat gaat over het wild in het park, dat lijkt ons wel interessant, dus afwas in de bak, dat doen we straks wel en op weer naar het Visitor Center. Het is niet te geloven, maar het zonnetje breekt nog een beetje door. We zijn precies op tijd en luisteren naar een interessant verhaal van de Ranger over verschillende dieren maar vooral over de Big Horn Sheep (Steenbok). De Ranger heeft ook een paar hoorns bij die we allemaal mogen voelen. Na een half uur is de lezing voorbij en worden de boekjes weer afgetekend door de Ranger. Ik denk dat het te druk in het park is of zo, want alle aanwezige kinderen krijgen al direct een batch en hoeven geen eed of zo af te leggen. Finn en Lois helemaal blij, want we hadden al besloten om hier wel het boekje op te halen maar verder er niks mee te doen want dat zou teveel tijd kosten, maar nu hebben ze toch weer de batch.

Het lijkt droog te blijven, dus gaan we met de shuttle bus gelijk verder naar 1 van de Sunset Points om naar de zonsondergang in de Grand Canyon te kijken. We hebben precies uitgeteld na hoeveel stops we uit de bus moeten (bij Maricopa Point) en willen eerst het stuk naar Powell Point lopen en dan verder naar Hopi Point, dit is het mooiste punt volgens de Ranger om naar de zonsondergang te kijken. Maar de buschauffeur vertelt al dat Hopi Point is gesloten (voor de bus) vanwege de vele regenval. Wij stappen als enige uit een bomvolle bus, dus vinden dat eigenlijk al raar, maar goed, we gaan toch het stuk naar Powell Point lopen. Daar aan gekomen even wat foto’s maken, maar chips…, waar is de zon het is nu 19.30 uur en de zon gaat toch pas onder om 20.30?? We maken nog wat foto’s van het laatste restje licht wat we zien, en komen dan tot de ontdekking dat we vergeten zijn rekening te houden met het uur tijdverschil dat we gisteren hadden. Dus hier gaat de zon wel onder om 19.30 uur en volgens een Nederlander waren we net 20 tellen te laat, en vonden ze het al erg vreemd dat we eerder uit de bus waren gestapt. Nou ja jammer……

Weer wachten op de shuttle bus om ons naar het Visitor Center te brengen waar onze camper staat, wel grappig, er staan ondertussen heel veel mensen te wachten. De bussen rijden tot een half uur na zonsondergang en daar gaan ontzettend veel mensen naar toe dus worden er extra bussen ingezet om iedereen weer terug te brengen. Onderweg zien we weer verschillende herten staan langs de kant.

Bij het Visitor Center is het weer hollen naar de camper want ondertussen is het weer gaan regenen. Rond 20.15 uur zijn we weer terug op ons plekje 188, maar helaas, ondanks dat we hier weer midden in de natuur zitten en we nog graag een vuurtje willen maken gaat dat vanavond niet meer lukken want het stopt niet meer met regenen. Daarnaast is het onvoorstelbaar donker en stil in zo’n park. Geen straatverlichting en geen geluiden, behalve die uit de natuur. Een heel bijzondere ervaring.

Dat wordt dan de eerste avond ons zelf vermaken in de camper, en tja Yahtzee hebben we al verschillende keren gedaan dus gaan we iets anders verzinnen. Gert-Jan wil de kinderen graag leren rikken, dus gaan we eerst de tafel vullen met lekkere dingen en dan wordt er gerikt. Al na 3 potjes “kaarten open” willen Lois en Finn graag echt gaan rikken en met opschrijven. Het gaat eigenlijk al heel goed, totdat Finn erachter komt dat hij al €0,90 in de min staat, oeps, dat gaat wel erg hard. Tegen 22.45 uur gaan we toch maar stoppen. De regen is ook gestopt maar wel lekker fris dus vannacht weer slapen zonder de airco.