Van Bryce N.P. naar Page Lake Powell

Helaas de nacht was niet zo goed als we gehoopt hadden, onze buurman was al tussen 5.00 en 6.00 uur ergens vertrokken met z’n camper en had daarvoor al een gehele tijd gerommeld, tja, dan zijn de camper “muurtjes” toch maar dun.

Eigenlijk stond er vanochtend een wandeling op de planning; de Navajo Loop vanaf Sunset Point, maar tijdens het ontbijt hebben we met 4-en besloten deze toch maar niet te doen, onze benen hadden gisteren weer genoeg km’s gemaakt, en soms moeten we niet vergeten dat we ook nog vakantie hebben, dus besluiten we het rustig aan te doen, op tijd te vertrekken naar de volgende bestemming en dus vanmiddag lekker wat langer te gaan zwemmen in Lake Powell.

Tegen 9.45 uur zijn we weer helemaal klaar en voor we uit Bryce N.P. vertrekken moeten we eerst weer even langs het Visitor Center; want we hebben gisteren niet voor niks de opdrachten in de Junior boekjes gemaakt, dus ook hier willen ze weer graag Junior Ranger worden. Dus maar weer achteraan aansluiten in de rij en jawel hoor het wachten wordt weer beloond, weer een hele vriendelijke ranger, die alle tijd nam, de opdrachten controleerde en verbeterde. Hij gaf Lois en Finn nog wat extra info, en toen weer de rechterhand de lucht in en de eed afleggen. Ook hier kregen ze een mooie batch. Knap hoor, al voor de 2e keer Junior Ranger! De opdrachten waren dit keer echt moeilijk.

Toch nog even snel terug naar een uitzichtpunt, wat foto’s maken, het is toch wel erg mooi en bijzonder. En dan tanken en eventjes een rockshop (stenenwinkel) van binnen bekijken waar ze echt hele mooie en bijzondere stenen hebben, deze zijn allemaal te koop, maar helaas, dan worden onze koffers zo zwaar.
Dit was Bryce, ook weer erg mooi.

Nu op naar Page bij Lake Powell. Dit is een erg mooi groot (stuw-) meer en het schijnt een mooie camping te zijn met een prachtig uitzicht over Lake Powell… We zullen zien, eerst weer 4 uur in de camper, wat er toch vaak meer worden doordat we onderweg nog stoppen voor foto’s, boodschappen enz.

Onderweg komen we door het plaatsje Kanab, hier werden vroeger veel western films opgenomen. Dat is aan de omgeving ook wel te herkennen. Verder is het weer een heel stuk door de woestijn rijden. Dan via de highway 89 en later de 89A.

De 89A is een alternatieve route die veel mooier zou zijn, maar het eerste uur dachten we echt “waar zijn we aan begonnen?”. Slechte weg , eerst woestijn en daarna een niet erg bijzonder boslandschap, en de navigatie gaf een aankomsttijd aan van een klein uur later! Maar hoe langer het duurde hoe mooier het werd. Het boslandschap werd weer woestijn en er kwamen steeds meer rode gebergte en rotsen bij.

Op een gegeven moment werd het weer zo mooi dat we even gingen stoppen bij een viewpoint; hier stonden 3 kraampjes met “indiaanvrouwen” met zelf gemaakte sieraden e.d. in de verkoop. Bij 1 van deze kraampjes hebben Lois en Finn een mooie dromenvanger gekocht, ze zouden echt helpen en zijn helemaal handgemaakt. Echt typisch voor deze streek want later kwamen we nog op veel plekken dit soort kraampjes tegen. Die vrouwen vertelde dat we nog 2 uur moesten rijden naar Page, en dat ze in de buurt van de Navajo Bridge woonden, waar we later ook langs kwamen. Ook daar even gestopt, ook weer erg mooi, een brug die de 2 oevers van de canyon verbindt, die gesplitst wordt door de Colorado river. We rijden weer verder door het vuurrode rotsgebergte, en het blijft steeds een prachtig uitzicht. Ook komen we ondertussen weer van Utah de staat Arizona in en gaat onze klok weer een uur achteruit (we schelen weer 9 uur met Nederland).

Tegen half 4 bereiken we Page en zien het grote meer Lake Powell al heel erg lang vanuit de verte. Eerst komen we langs de Glen Dam (een grote stuwdam waardoor Lake Powell is ontstaan). Een stukje verder zien we Wahweap Marine al liggen, maar eerst moeten we weer stoppen voor een Park huisje, huh, komen we nu weer een National Park in? Dat wisten we niet, maar jawel hoor, Lake Powell behoort tot de Glen Canyon National Park. We laten onze pas zien, krijgen weer een krantje en een map en kunnen doorrijden. Wahweap is eigenlijk een dorpje op zich met een groot resort, een eigen haven, campground, en bootverhuur. Ook een grote camping waar we op staan, maar weer krijgen we een mooie plek, A24, dichtbij het toiletgebouw en de receptie.

En jawel hoor, we hadden vandaag nog geen wild gezien, maar ook hier worden we op onze plek gelijk welkom geheten door een….., ik weet het niet, het lijkt op een konijn, maar ook op een haas, hij huppelt in ieder geval op 2 poten. Morgen even uitzoeken wat het nu is. En even later, zien we een roadrunner, wat een grote vogel, mooi hoor, die hadden we al wel in een park folder gezien maar nog niet in het echt, nu wel dus.

Daarna heel snel zwembroek en bikini’s aan, want het is echt heel erg warm hier, en snel naar het meer toe, wat afkoelen. Heeeeerlijk even in het “niet echt koude” water. Wel weer jammer dat je je handdoekje ook in het rode zand moet leggen, hmm, even wennen, maar Lois en Finn kunnen er geen genoeg van krijgen en liggen zo weer een paar uur in het water met hun zwemband.

In het meer barst het van de speedboten en jetski’s. Maar vooral liggen er heel veel woonbootjachten; dat zijn hele typische boten die je kennelijk ook voor een week kunt huren.

We zullen vandaag toch ook nog moeten eten, dus gaan toch weer terug van het meer ( 5 minuten lopen), douchen, Finn krijgt een koude douche met de waterslang, maar het is zo warm buiten dat er lekker lauw water uit de slang komt, en daarna rijden we met de camper naar Page om bij de Mexicaan (Fiesta Mexicana) te gaan eten; weer een keer wat anders, dit hebben we nog niet gehad. Wel lekker voor een keer vonden Lois en Finn, maar ze hoeven het niet zo vaak, zeggen ze. Dan nog een lekker ijsje en weer terug naar de camping, waar we genieten van een echte sterrenhemel, zo dat zijn er echt heeeeel erg veel. En dan maar kijken of we met de airco aan kunnen slapen!