Dag 2 in Zion N.P.

Toen we vanmorgen wakker werden, was het bewolkt buiten. Het zou volgens het weerbericht vandaag ook bewolkt zijn met kans op buien, dus kijken we het even aan en beslissen dan welke wandeling we vandaag gaan doen. Zion National Park is namelijk een prachtig park dat je aan de hand van wandelingen in de Zion Canyon moet ontdekken. We kunnen wel lekker buiten ontbijten want de temperatuur is goed, het is al lekker warm. Wel zitten we onder de luifel want ondertussen vallen er een paar druppels en het dondert zijn best in de lucht.

Na het ontbijt klaart het gelukkig op en we besluiten gewoon om met de shuttle bus vanaf het Visitor Center naar het allerlaatste punt te gaan van de Zion Canyon, de Temple of Sinawava. Hiervandaan start de Riverside Walk, dit is een eenvoudige wandeling van 1,5 uur en zo’n 3,5 km lang. Het is een plezierig, vrij breed pad, langs de Virgin River, met veel plantengroei, water, en uitzicht op de rode rotsen.

Aan het eind van het pad zijn de rotsen aan weerszijden van de rivier elkaar zo dicht genaderd dat je alleen nog door de rivier verder kunt lopen; het begin van de Narrows (een 8 uur durende wandeling van 15 km veelal door het water). Eigenlijk was deze wandeling ons door diverse mensen geadviseerd net als the Angels Landing (wandeling van 4 uur met flinke hoogteverschillen langs diverse afgronden met alleen een ketting om aan vast te houden) , maar deze beide wandelingen werden ons afgeraden door de Park Rangers om met kinderen te doen. Nou ja jammer dan, we beginnen gewoon bij de Riverside walk, we zien wel wat het weer doet en wat we verder gaan doen.

Na een busritje in de shuttle bus van een half uurtje, zien we al veel mooie uitzichten. Aan het einde van de busrit beginnen we vol goede moed aan de wandeling, het is nog bewolkt maar droog dus we gaan gewoon lopen, op zich ook wel lekker dat het niet zo warm is. Na zo’n 3 kwartier en al 20 foto’s verder zijn we aan het einde van de Riverside Walk en komen we bij the Narrows aan.

Wow, dat ziet er gaaf uit, maar we hadden al besloten om dit niet te doen dus gaan we ook niet. Wel even wat foto’s maken….., maar dan raken we in gesprek met een paar Nederlanders die net terug komen en zeggen dat we het ECHT moeten doen, dit is once in a lifetime….., het is ook goed te doen voor kinderen en we krijgen spijt als we het niet doen.

Lois en ik zijn heel stoer en al snel overgehaald; wij willen wel, maar de boys blijven wat achter en zijn huiverig voor hun wat nieuwere sneakers dan de onze…., kom op jongens niet flauw doen, we gaan met z’n allen of we gaan niet. Ondertussen zijn anderen ons ook aan het overhalen en krijgen we van verschillende kanten stokken aangeboden, die heb je blijkbaar echt wel nodig om overeind te blijven. Gert-Jan en ik doen onze sokken en steunzolen uit en gaan met blote voeten in onze schoenen ( je kunt dit echt niet op blote voeten of slippers doen) en Lois en Finn houden gewoon hun sokken aan. Daar gaan we…….

De eerste stappen zijn heel erg vreemd, met je schoenen door het water heen, maar dan ben je er door heen en komt er een overwinningsgevoel, wow wat gaaf. We gaan maar twee bochten om, totdat we de waterval zien; dat was het plan tenminste …. Maar als we daar zijn, ben je weer benieuwd wat er achter de volgende bocht zal zijn, dus lopen we toch maar weer iedere keer een stuk verder. Soms loop je maar tot je enkels in het water, maar er zijn ook stukken bij dat je echt tot boven je knie door het water gaat en de stroming behoorlijk sterk is. Oh wat zijn we blij met onze stokken, daardoor is het wel te doen. Wat is dit leuk en supermooi. We lopen tussen hoge rotsen door en is echt prachtig. Wat zijn we blij dat we hieraan begonnen zijn, SUPER!!

Gelukkig hebben we twee rugzakken bij met wat “overlevingskoeken” en veel water want het zonnetje is ondertussen doorgekomen en nog wat warmer geworden. Na ruim een uur door het water te zijn gelopen besluiten we om toch maar om te draaien, we moeten ook nog helemaal terug ( we hebben al mensen terug zien komen, die hem wel helemaal uit hebben gelopen en tot hun nek in het water hebben gestaan). Ook de terugweg is weer net zo, met vaak nog mooiere beelden omdat de lucht nu strak blauw is. Als we weer terug zijn op het beginpunt is het ondertussen veel drukker geworden dan straks, we zijn op de goede tijd vertrokken. Ook nu probeerden wij weer mensen te overtuigen dat ze het echt moesten doen en gaven onze stokken weer door. Onderweg had ik al heel veel jaloerse blikken gehad van mensen zonder stok. Ben bang dat wij zonder ook niet overeind gebleven waren.

Nu nog de Riverside Walk helemaal weer terug naar het beginpunt en met de shuttle bus weer terug. We stappen nu bij de Zion lodge uit om een lekker ijsje te eten op het grasveld, dit hadden we wel verdiend. Daarna weer de shuttle bus (dit was allemaal zeer goed geregeld, auto’s mogen niet meer zelf door het park heen) terug naar het Visitor Center en weer terug naar de camping; we zijn toch zo’n zes uur onderweg geweest met de wandelingen vandaag. Ondertussen deden onze voeten wel zeer, we liepen nog steeds op onze natte schoenen rond met daarin vele kleine steentjes. Deze eerst schoongemaakt en aan het wasrek gehangen, hoop dat ze morgen weer droog zijn.

Daarna lekker wat gedronken wat lekkers gepakt en hebben vroeg de BBQ weer aangemaakt want Lois en Finn willen vandaag wel om 19.00 uur naar het Junior Ranger Programma. Als we hier aankomen verwachten we een hele grote drukte, alle kinderen die meedoen aan dit programma worden op deze plek verwacht, maar er zijn maar een stuk of 15 kinderen. Wel heel erg interessant, een ranger vertelt over 5 verschillende dieren die in Zion leven, en wat ze doen om te overleven. Het ging over een slang, een schildpad, een stinkdier, een egel en een salamander. Ze had zelfs een potje bij waar de kinderen mochten ruiken hoe een stinkdier ruikt. Daarna even boekje aftekenen, met de ranger op de foto en weer terug. Helaas is het visitor center net dicht als we daar aan komen, dus moeten we daar morgenvroeg nog naar toen om de button op te halen, als teken dat ze het programma gevolgd hebben.

Onder de luifel nog heerlijk buiten zitten, spelletje doen en verslag weer maken, en de dag zit er al weer op. Wat een heerlijke maar vermoeide dag weer. Morgenvroeg op naar het volgende prachtige National Park: Bryce.